درباره كتاب بر مدار مزار:

رنگین‌كمان هویت انقلاب اسلامی در آخرین سال‌های دهه نود، كهكشانی پُررنگ‌ونور كم داشت و آن تشییع باشكوه و پرجمعیت پیكر سردار سلیمانی در چند شهر ایران و عراق بود. درباره شخص حاج‌قاسم و ابومهدی و یاران شهیدشان گفته‌اند و از این پس هم بسیار خواهند گفت؛ اما حاشیه‌هایی در متن شهادت سردار و یارانش وجود دارد كه مانند حاشیه‌های تاریخ اسلام، دفاع مقدس، پیاده‌روی اربعین و... خواندنی و پرثمر و هویت‌بخش‌اند؛ روایت‌هایی كه هریك، ذره‌نوری در كهكشان راه سلیمانی‌اند.




در بخشی از این كتاب می‌خوانیم:
«یكی از روزهایی كه نوبت خادمی‌ام بود، پدری نوزادش را لای پتو به گلزار شهدا آورد و روی مزار حاج قاسم گذاشت. بعد از اینكه حمدی خواند و از نوزادش روی مزار حاجی عكس گرفت، بغلش كرد و رفت.
به نظرم آمد روز‌های اول تولد نوزاد باشد چون مادرش حال خوبی برای بالاآمدن از پله‌های گلزار نداشت و پدر به‌تنهایی آمده بود. فرصت نكردم با آن پدر گفت‌وگو كنم اما روزی كه پدر و مادری نوزادهای دوقلویشان را به گلزار آوردند و یكی را روی مزار حاج قاسم و دیگری را روی مزار شهید حسین پورجعفری گذاشتند، نزدیك‌تر رفتم تا ببینم دلیل كارشان چیست.
پدر و مادر نذر كرده بودند اگر خدا پسری به آن‌ها داد اسمش را قاسم بگذارند. حالا كه دوقلوی پسر داشتند، نام یكی را «قاسم» و نام دیگری را به‌خاطر شهید پورجعفری، «حسین» گذاشته بودند.»