درباره كتاب غرش رعد:

عبدالحمید نجفی كه از دوره دیده های ایالات متحده آمریكاست یكی از خلبانان بنام هواپیمای F-5 است، كه بعد از شهید اردستانی ركورددار پروازهای برون مرزی (132 پرواز) طی دوران دفاع مقدس است، وی كه از خلبانان ثابت قرارگاه رعد در دوران دفاع مقدس بود، موفق به دریافت مدال فتح در سال 69 از دست رهبر معظم انقلاب شد.

هشت سالی كه جلوه گر ایثار و رشادت و شهادت مردانی است كه لحظه ای در برابر دشمن بعثی آرام ننشستند، حماسه ها آفریدند و با خون خود درختِ نوپای انقلاب را آبیاری كردند. هشت سالی كه برای بسیاری سال های انتظار و فراق بود. هشت سالی كه یادآور خونی است كه روزی در این سرزمین ریخته شد و اشكی كه در روز وداع در گوشۀ چادری پنهان شد. در تمام این لحظاتِ سرنوشت ساز، آسمان در تسخیرِ عقابان تیزپرواز نیروی هوایی بود. و حماسۀ مردان آهنین بالی رقم خورد كه جولانگاهشان از سرزمین های داغ خوزستان تا كوه های سربه فلك كشیدۀ كردستان و آذربایجان و فراتر از مرزهای ایران بود؛ راست قامتان گلگون بال و مردان رشیدی كه رشادت آن ها بر تمام تاریخ این سرزمین سایه افكنده است.

بسیاری از این اسطوره ها امروز در میان ما نیستند. بعضی در بستر رنج بیماریِ ناشی از جراحت نبرد به سر می برند و بعضی هم برف پیری سر و صورتشان را سفید كرده است. اینان تاریخ زندۀ دوران دفاع مقدس اند؛ مردانی كه با ارادۀ آهنین آسمان را به تصرف خود درآوردند. خلبان هایی كه به راستی پاسدار آسمان ایران اند.

عبدالحمید نجفی یكی از این خلبان هاست. او خودش را به آسمان سپرد و عاشق آسمان بود. و مگر می شود عاشق آسمان باشی و عشق بازی نكنی! نجفی، سرافراز از هشت سال دفاع مقدس، از روزهای صاف و ابری زندگی اش می گوید. او می خواست به دانشگاه برود، اما به یك باره تصمیمش عوض می شود و ترجیح می دهد مسافر آسمان باشد. مسافری كه شاید در روزهای اول پروازش هرگز فكر نمی كرد هر بار كه راهی آسمان می شود سفرش با گلوله هایی همراه باشد كه پیام آور مرگ است. ولی او هرگز پا پس نكشید. مردانه جنگید و هدایت گر پرنده ای شد كه خشم ملت ایران را در قالب بمب ها و راكت ها بر زرادخانه های دشمن فرو می ریخت. و چه روزها و شب هایی كه چشم به راهش بودند. چشم به راه مسافری كه به آسمان سپرده بودند.