حوا غریب نژاد، فرزند شهید علی اصغر غریب نژاد در گفتگو با برنامه «سلام سردار» رادیو مقاومت اظهار كرد: وقتی دو سال و نیم بودم، یعنی سال 1365 پدرم در مهران به شهادت رسید.

وی ادامه داد: تنها خاطره كه در ذهنم از پدر است این بود كه پدرم برای من یك جفت كفش پاشنه بلند سفید سوغاتی آورده بود، كفشی كه من خیلی آن را دوست داشتم.

فرزند شهید علی اصغر غریب نژاد بیان كرد: پدرم تك فرزند بود و با وجودی كه مادربزرگم نابینا بود از ما و مادربزرگم گذشت تا از میهنش دفاع كنند.

غریب نژاد بیان كرد: من همیشه از احترامی كه پدرم به والدینش می‌گذاشت برای فرزندانم میگویم؛ مادربزرگم چون نابینا بود و در روستای حمام عمومی بود پدرم هر وقت كه او میخواست به حمام برود او را كول میكرد و به حمام میبرد و همانجا می ایستاد تا كار مادر بزرگم تمام شود و او را دوباره به خانه برگرداند .

وی گفت: زندگی بدون حضور پدرم خیلی سخت بود، خیلی جاها بود كه دوست داشتم پدرم كنارم باشد اما او نبود، البته درست است كه ما حضور فیزیكی پدر را در كنار خودمان نداریم اما خیلی جاها بود و خیلی از مشكلاتی داشتیم كه پدرم آنها را حل كرد، اینكه می گویند شهیدان زنده هستند راست است و من این را در سختی های زندگی ام وقتی از پدرم كمك خواستم به وضوح دیده ام.

**شهید علی‌اصغر غریب‌‌نژاد چهارم اردیبهشت‌ماه 1342 در روستای چهارده زردوان از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش قربانعلی، كارمند بود و مادرش بی‌بی‌خانم نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. كشاورز و كارگر بود. سال 1360 ازدواج كرد و صاحب یك پسر و یك دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. هفدهم خردادماه 1365 مصادف با سی‌ام ماه مبارك رمضان در شلمچه بر اثر اصابت تركش، به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

فرازی از وصیت نامه شهید علی اصغر غریب نژاد:

برادران و خواهران به خانواده‌‌های معظم شهدا بی‌‌احترامی نكنید و به بچه‌‌های شهدا یتیم‌‌نوازی كنید، نگذارید خون هزاران شهید پرپر شده‌‌مان از بین برود. به خدا سوگند یاد می‌‌كنم مسئولیت بزرگی بر دوش تك تك ماست كاری نكنید كه روزی بشود شهدا جلوی شما را بگیرند و جوابگو نباشید آن موقع خیلی برایتان مشكل است چون خداوند همۀ ما را مورد امتحان قرار خواهد داد.

انتهای پیام/