به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادیو مقاومت به نقل از خبرگزاری فارس، یكی از دوستان شهید مدافع حرم محمدهادی ذوالفقاری تعریف می‌كند: «بار اولی كه هادی را دیدم، قبل از حركت برای اردوی جهادی بود. وارد مسجد شدم و دیدم جوانی سرش را روی پای یكی از بچه‌ها گذاشته و خوابیده. رفتم جلو و تذكر دادم كه اینجا مسجد است، بلند شو.

دیدم این جوان بلند شد و شروع كرد با من صحبت كردن. اما خیلی حالم گرفته شد. بنده خدا لال بود و با اده اده كردن با من حرف زد. خیلی دلم برایش سوخت. معذرت خواهی كردم و رفتم سراغ دیگر رفقا. بچه‌های مسجد از این صحنه خندیدند.

چند دقیقه بعد یكی دیگر از دوستان وارد شد و این جوان لال با او همانگونه صحبت كرد. آن شخص هم دلش خیلی برای این پسر سوخت.

ساعتی بعد سوار اتوبوس شدیم و آماده حركت. یك نفر از انتهای ماشین با صدای بلند گفت: «نابودی همه علمای اس...»

بعد از لحظه‌ای سكوت ادامه داد: «نابودی همه علمای اسرائیل، صلوات.»

همه صلوات فرستادیم. وقتی برگشتم، با تعجب دیدم آقایی كه شعار صلوات فرستاد، همان جوان لال در مسجد بود! محمدهادی ذوالفقاری!»

منبع: كتاب «پسرك فلافل فروش»